De Olympische Spelen in Parijs was een editie voor in de boeken: nog nooit brachten Nederlandse sporters zoveel gouden medailles mee naar huis. ANP-fotograaf Koen van Weel ging voor de vierde keer naar de Spelen en was voor de tweede keer bij de Zomerspelen. Zijn hoogtepunt? Harrie Lavreysen die drie gouden plakken won.
“In Tokio fotografeerde ik ook het baanwielrennen en toen had Lavreysen twee keer goud en één keer zilver. Dat hij nu drie keer goud won is heel bijzonder”, vertelt Van Weel. Het leverde bovendien een mooie foto op. Na de medailleuitreiking van zijn derde gouden plak moest Harrie namelijk even bijkomen van zijn Keirin race. “Hij ging zitten en begeleiders gingen om hem heen staan. Fotografen werden weggestuurd, maar ik heb nog snel twee foto’s kunnen maken.”
Door de Olympische ringen heen
Met al die Parijse achtergronden zoals de Eiffeltoren en andere mooie gebouwen, is het een feestje voor het oog van een fotograaf. Van Weel pakte dan ook zijn kans toen hij erachter kwam dat je vanaf het beachvolleybalstadion, door de Eiffeltoren heen, de finish van de wegwedstrijd van het wielrennen zag. “Toen ik daar aankwam zag ik dat je ook door de Olympische ringen kon fotograferen die op de Eiffeltoren stonden. Toen dacht ik: als die jongen wint, op de finish stopt en zijn fiets omhoog houdt of ernaast gaat staan, is dat precies het midden. Dat gebeurde, alleen was het geen Nederlandse renner maar een Belgische.”
Hoogst haalbare
Omdat vanuit het ANP vijf fotografen naar de Spelen gingen, konden ze niet allemaal bij het belangrijkste moment van de dag zijn. Zo had Van Weel best bij de gouden marathonwedstrijd van Sifan Hassan willen zijn of bij de uitreiking van de gouden medaille aan openwaterzwemster Sharon van Rouwendaal. Maar hij treurt niet: “Je bent niet altijd bij de allergrootste gebeurtenissen, maar de kleinere momenten zijn ook heel leuk om te fotograferen. Bijvoorbeeld het handboogschieten. Dat is zo’n sport die nooit in het nieuws komt en bij de Olympische Spelen wel een keer. Dat is toch hartstikke leuk.”
En hoewel het voor Van Weel niet de eerste keer was dat hij mocht fotograferen bij de Olympische Spelen, blijft het voor hem bijzonder om te doen. “Het is het hoogst haalbare wat die sporters kunnen doen. Dat zie je terug aan de foto’s en dat maakt ze vaak heel speciaal.”
